Η σωτηρία φέρνει ελευθερία στην ψυχή και αλλάζει την ζωή μας εκ θεμελίων. Ξαναγεννιόμαστε και γινόμαστε νέα κτίσματα εν Χριστό Ιησού. 

Α' Πέτρου 1/α: 23 ἐπειδή ἀνεγεννήθητε οὐχὶ ἐκ φθαρτοῦ σπέρματος, ἀλλὰ ἀφθάρτου, διὰ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καὶ μένοντος εἰς τὸν αἰῶνα. 

Α' Πέτρου 1/α: 3 Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις κατὰ τὸ πολὺ ἔλεος αὑτοῦ ἀνεγέννησεν ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν διὰ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν,

 Όποτε γεννιέται ένα μωρό σήμερα, εκδίδεται και ένα πιστοποιητικό γεννήσεως του. Αυτό το πιστοποιητικό βεβαιώνει το χρόνο γέννησης, το όνομα και την περιγραφή του βρέφους. Όπως γίνεται στο φυσικό τομέα το ίδιο γίνεται και στον πνευματικό. Παρακάτω θα εξετάσουμε την ανάγκη, την εξέλιξη, και τα στοιχεία μιας πραγματικής πνευματικής γέννας, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.

Ι.  Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΓΕΝΝΗΣΗ (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ )
1. Το αμάρτημα των πρωτόπλαστων.
Ρωμαίους 5/ε:12 Διὰ τοῦτο καθὼς δι᾿ ἑνὸς ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος, καὶ οὕτω διῆλθεν ὁ θάνατος εἰς πάντας ἀνθρώπους, ἐπειδή πάντες ἥμαρτον·  13 διότι μέχρι τοῦ νόμου ἦτο ἐν τῷ κόσμῳ ἡ ἁμαρτία, ἁμαρτία ὅμως δὲν λογίζεται ὅταν δὲν ἦναι νόμος· 14 ἀλλ᾿ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατος ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωϋσέως καὶ ἐπὶ τοὺς μή ἁμαρτήσαντας κατὰ τὴν ὁμοιότητα τῆς παραβάσεως τοῦ Ἀδάμ, ὅστις εἶναι τύπος τοῦ μέλλοντος. 15 Πλήν δὲν εἶναι καθὼς τὸ ἁμάρτημα, οὕτω καὶ τὸ χάρισμα· διότι ἄν διὰ τὸ ἁμάρτημα τοῦ ἑνὸς ἀπέθανον οἱ πολλοί, πολὺ περισσότερον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ διὰ τῆς χάριτος τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπερίσσευσεν εἰς τοὺς πολλούς. 16 Καὶ ἡ δωρεὰ δὲν εἶναι καθὼς ἡ δι᾿ ἑνὸς ἁμαρτήσαντος γενομένη κατάκρισις· διότι ἡ κρίσις ἐκ τοῦ ἑνὸς ἔγεινεν εἰς κατάκρισιν τῶν πολλῶν, τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν ἁμαρτημάτων ἔγεινεν εἰς δικαίωσιν. 17 Διότι ἄν καὶ διὰ τὸ ἁμάρτημα τοῦ ἑνὸς ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός, πολὺ περισσότερον οἱ λαμβάνοντες τὴν ἀφθονίαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης θέλουσι βασιλεύσει ἐν ζωῇ διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ. 18 Καθὼς λοιπὸν δι᾿ ἑνὸς ἁμαρτήματος ἦλθε κατάκρισις εἰς πάντας ἀνθρώπους, οὕτω καὶ διὰ μιᾶς δικαιοσύνης ἦλθεν εἰς πάντας ἀνθρώπους δικαίωσις εἰς ζωήν. 19 Διότι καθὼς διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου οἱ πολλοὶ κατεστάθησαν ἁμαρτωλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς οἱ πολλοὶ θέλουσι κατασταθῆ δίκαιοι. 

2. Η πράξη της αμαρτίας από εμάς.
Ρωμαίους 3/γ: 23 ἐπειδή πάντες ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, 

Εφεσίους  2/β: 1 Καὶ ἐσᾶς ὄντας νεκροὺς διὰ τὰς παραβάσεις καὶ τὰς ἁμαρτίας ἐζωοποίησεν, 2 εἰς τὰς ὁποίας περιεπατήσατέ ποτε κατὰ τὸ πολίτευμα τοῦ κόσμου τούτου, κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τὸ ὁποῖον ἐνεργεῖ τὴν σήμερον εἰς τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας· 3 μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡμεῖς πάντες ἀνεστράφημέν ποτε κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς σαρκὸς ἡμῶν, πράττοντες τὰ θελήματα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διαλογισμῶν, καὶ ἤμεθα ἐκ φύσεως τέκνα ὀργῆς, ὡς καὶ οἱ λοιποί·

ΙΙ. Η ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ
1. Μεταμόρφωση :  «αλλαγή της κατάστασης, της φύσης, της μορφής και του χαρακτήρα κάποιου».
Ρωμαίους 12/ιβ:1 Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, νὰ παραστήσητε τὰ σώματά σας θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον εἰς τὸν Θεόν, ἥτις εἶναι ἡ λογική σας λατρεία, 2 καὶ μή συμμορφόνεσθε μὲ τὸν αἰῶνα τοῦτον, ἀλλὰ μεταμορφόνεσθε διὰ τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ νοὸς σας, ὥστε νὰ δοκιμάζητε τί εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον. 

2. Δικαίωση εκ πίστεως : «συγχώρηση αμαρτιών, ενοχής και τιμωρίας, πράξης δια της οποίας ο αμαρτωλός ελευθερώνεται δια της πίστεως από την τιμωρία της αμαρτίας και γίνεται αποδεκτός από το Θεό σαν δίκαιος, άξιος να σωθεί».
Ρωμαίους 1/α:16 Διότι δὲν αἰσχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ· ἐπειδή εἶναι δύναμις Θεοῦ πρὸς σωτηρίαν εἰς πάντα τὸν πιστεύοντα Ἰουδαῖόν τε, πρῶτον καὶ Ἕλληνα. 17 Διότι δι᾿ αὐτοῦ ἀποκαλύπτεται ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ἐκ πίστεως εἰς πίστιν, καθὼς εἶναι γεγραμμένον· Ὁ δὲ δίκαιος θέλει ζήσει ἐκ πίστεως. 
Γαλάτες 2/β:14 Ἀλλ᾿ ὅτε ἐγὼ εἶδον ὅτι δὲν ὀρθοποδοῦσι πρὸς τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου, εἶπον πρὸς τὸν Πέτρον ἔμπροσθεν πάντων· Ἐὰν σὺ Ἰουδαῖος ὤν ζῇς ἐθνικῶς καὶ οὐχὶ Ἰουδαϊκῶς, διὰ τί ἀναγκάζεις τοὺς ἐθνικοὺς νὰ ἰουδαΐζωσιν; 15 Ἡμεῖς ἐκ γεννήσεως Ἰουδαῖοι ὄντες καὶ οὐχὶ ἐκ τῶν ἐθνῶν ἁμαρτωλοί, 16 ἐξεύροντες ὅτι δὲν δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου εἰμή διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς ἐπιστεύσαμεν εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, διὰ νὰ δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐχὶ ἐξ ἔργων νόμου, διότι δὲν θέλει δικαιωθῆ ἐξ ἔργων νόμου οὐδεὶς ἄνθρωπος. 

3. Επιστροφή : «το να αλλάξεις κατεύθυνση, το να στραφείς σε κάτι διαφορετικό».
Α’ Θεσσαλονικείς 1/α: 9  Διότι αὐτοὶ διηγοῦνται περὶ ἡμῶν ὁποίαν εἴσοδον ἐλάβομεν πρὸς ἐσᾶς, καὶ πῶς ἐπεστρέψατε πρὸς τὸν Θεὸν ἀπὸ τῶν εἰδώλων, διὰ νὰ δουλεύητε Θεὸν ζῶντα καὶ ἀληθινόν, 
Ματθαίος 18/ιη: 2 Καὶ προσκαλέσας ὁ Ἰησοῦς παιδίον, ἔστησεν αὐτὸ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν 3 καὶ εἶπεν· Ἀληθῶς σᾶς λέγω, ἐὰν δὲν ἐπιστρέψητε καὶ γείνητε ὡς τὰ παιδία, δὲν θέλετε εἰσέλθει εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 

4. Αναγέννηση : «να γεννηθείς, να έρθεις σε ύπαρξη πάλι, μια πνευματική ανανέωση».
Α’ Ιωάννου 3/γ: 9 Πᾶς ὅστις ἐγεννήθη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν δὲν πράττει, διότι σπέρμα αὐτοῦ μένει ἐν αὐτῷ· καὶ δὲν δύναται νὰ ἁμαρτάνῃ, διότι ἐγεννήθη ἐκ τοῦ Θεοῦ. 
Α’ Ιωάννου 4/: 7 Ἀγαπητοί, ἄς ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, διότι ἡ ἀγάπη εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ, καὶ πᾶς ὅστις ἀγαπᾷ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐγεννήθη καὶ γνωρίζει τὸν Θεόν. 

5. Λύτρωση : «όλοι οι άνθρωποι που από δικό τους λάθος ή δια μέσου κάποιας ανώτερης δύναμης, περιήλθαν κάτω από τον έλεγχο και την εξουσία κάποιου άλλου και έχασαν την ελευθερία τους, χρειάζονται έναν τρίτο, ώστε να εκπληρώσει το έργο της απολύτρωσης».
Αποκάλυψη 5/ε: 9-10  9 καὶ ψάλλουσι νέαν ᾠδήν, λέγοντες· Ἄξιος εἶσαι νὰ λάβῃς τὸ βιβλίον καὶ νὰ ἀνοίξῃς τὰς σφραγίδας αὐτοῦ, διότι ἐσφάγης καὶ ἠγόρασας ἡμᾶς εἰς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ αἵματός σου ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης καὶ λαοῦ καὶ ἔθνους, 10 καὶ ἔκαμες ἡμᾶς εἰς τὸν Θεὸν ἡμῶν βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς, καὶ θέλομεν βασιλεύσει ἐπὶ τῆς γῆς. 
Ρωμαίους 3/γ: 24 δικαιοῦνται δὲ δωρεὰν μὲ τὴν χάριν αὐτοῦ διὰ τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 
Τίτο 2/β:13 προσμένοντες τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 14 ὅστις ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, διὰ νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ νὰ μᾶς καθαρίσῃ εἰς ἑαυτὸν λαὸν ἐκλεκτόν, ζηλωτήν καλῶν ἔργων. 

6. Συνδιαλλαγή : «το να αποκατασταθείς στην αρχική σου  κατάσταση, τέλεια θεραπεία σχέσεων, το να γίνουν δύο εχθροί, φίλοι μεταξύ τους».
Ρωμαίους 5/ε:10 Διότι ἐὰν ἐχθροὶ ὄντες ἐφιλιώθημεν μὲ τὸν Θεὸν διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ, μᾶλλον φιλιωθέντες θέλομεν σωθῆ διὰ τῆς ζωῆς αὐτοῦ· 11 καὶ οὐχὶ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι εἰς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου ἐλάβομεν τώρα τὴν φιλίωσιν. 
Εφεσίους 2/β: 16 καὶ νὰ συνδιαλλάξῃ ἀμφοτέρους εἰς ἕν σῶμα πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ σταυροῦ, θανατώσας δι᾿ αὐτοῦ τὴν ἔχθραν. 
(Κολοσσαείς 2/α:20 καὶ δι᾿ αὐτοῦ νὰ συνδιαλλάξῃ τὰ πάντα πρὸς ἑαυτόν, εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ, δι᾿ αὐτοῦ, εἴτε τὰ ἐπὶ τῆς γῆς εἴτε τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 21 Καὶ σᾶς, οἵτινες ἦσθε ποτὲ ἀπηλλοτριωμένοι καὶ ἐχθροὶ κατὰ τὴν διάνοιαν μὲ τὰ ἔργα τὰ πονηρά, 22 τώρα ὅμως διήλλαξε πρὸς ἑαυτὸν διὰ τοῦ σώματος τῆς σαρκὸς αὐτοῦ διὰ τοῦ θανάτου, διὰ νὰ σᾶς παραστήσῃ ἐνώπιον αὑτοῦ ἁγίους καὶ ἀμώμους καὶ ἀνεγκλήτους, 

7. Σωτηρία : «το να ελευθερωθείς από κάτι, να θεραπευτείς έτσι ώστε να είσαι πλήρης».
Κολοσσαείς 1/α: 13 ὅστις ἠλευθέρωσεν ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐξουσίας τοῦ σκότους καὶ μετέφερεν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ ἀγαπητοῦ αὑτοῦ Υἱοῦ· 
(Ρωμαίους 10/ι: 8 Ἀλλὰ τί λέγει; Πλησίον σου εἶναι ὁ λόγος, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τουτέστιν ὁ λόγος τῆς πίστεως, τὸν ὁποῖον κηρύττομεν. 9 Ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς διὰ τοῦ στόματός σου τὸν Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς ἀνέστησεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν, θέλεις σωθῆ· 10 διότι μὲ τὴν καρδίαν πιστεύει τις πρὸς δικαιοσύνην, καὶ μὲ τὸ στόμα γίνεται ὁμολογία πρὸς σωτηρίαν. 11 Διότι λέγει ἡ γραφή· Πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ᾿ αὐτὸν δὲν θέλει καταισχυνθῆ. 12 Ἐπειδή δὲν εἶναι διαφορὰ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος· διότι ὁ αὐτὸς Κύριος εἶναι πάντων, πλούσιος πρὸς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν· 13 διότι Πᾶς ὅστις ἐπικαλεσθῇ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου θέλει σωθῆ. 
Μάρκος 16/ις:16  Ὅστις πιστεύσῃ καὶ βαπτισθῇ θέλει σωθῆ, ὅστις ὅμως ἀπιστήσῃ θέλει κατακριθῆ. 

 ΙΙΙ. Η εξέλιξη της νέας γέννησης

1. Ο όρος «αναγέννηση», χρησιμοποιείται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της γραφής στα γραπτά του Ιωάννη. Ο απόστολος Ιωάννης, μας παρέχει την αληθινή  θεολογία της Καινής Διαθήκης σχετικά με την αναγέννηση.
Παρόμοιοι με αυτόν όροι χρησιμοποιούνται δέκα φορές στο ευαγγέλιο του Ιωάννη και έξι φορές στις επιστολές του Ιωάννη.

2. Σύγκριση της φυσικής γέννησης με την πνευματική:

α. Α΄ Κοριν. 15/ιε: 45 Οὕτως εἶναι καὶ γεγραμμένον Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ ἔγεινεν εἰς ψυχήν ζῶσαν ὁ ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν. 46 Πλήν οὐχὶ πρῶτον τὸ πνευματικόν, ἀλλὰ τὸ ζωϊκόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν. 47 Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος εἶναι ἐκ τῆς γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. 48 Ὁποῖος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱ χοϊκοί, καὶ ὁποῖος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι 49 καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, θέλομεν φορέσει καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.

β.  Ιωάννης 3/γ: 1 Ἦτο δὲ ἄνθρωπός τις ἐκ τῶν Φαρισαίων, Νικόδημος ὀνομαζόμενος, ἄρχων τῶν Ἰουδαίων. 2 Οὗτος ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν διὰ νυκτὸς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ῥαββί, ἐξεύρομεν ὅτι ἀπὸ Θεοῦ ἦλθες διδάσκαλος· διότι οὐδεὶς δύναται νὰ κάμνῃ τὰ σημεῖα ταῦτα, τὰ ὁποῖα σὺ κάμνεις, ἐὰν δὲν ἦναι ὁ Θεὸς μετ᾿ αὐτοῦ. 3 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἀληθῶς, ἀληθῶς σοὶ λέγω, ἐὰν τις δὲν γεννηθῇ ἄνωθεν, δὲν δύναται νὰ ἴδῃ τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. 4 Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Νικόδημος· Πῶς δύναται ἄνθρωπος νὰ γεννηθῇ γέρων ὤν; μήποτε δύναται νὰ εἰσέλθῃ δευτέραν φορὰν εἰς τὴν κοιλίαν τῆς μητρὸς αὑτοῦ καὶ νὰ γεννηθῇ; 5 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· Ἀληθῶς, ἀληθῶς σοὶ λέγω, ἐὰν τις δὲν γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, δὲν δύναται νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. 6 Τὸ γεγεννημένον ἐκ τῆς σαρκὸς εἶναι σὰρξ καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Πνεύματος εἶναι πνεῦμα. 7 Μή θαυμάσῃς ὅτι σοὶ εἶπον, Πρέπει νὰ γεννηθῆτε ἄνωθεν. 8 Ὁ ἄνεμος ὅπου θέλει πνέει, καὶ τὴν φωνήν αὐτοῦ ἀκούεις, ἀλλὰ δὲν ἐξεύρεις πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει· οὕτως εἶναι πᾶς, ὅστις ἐγεννήθη ἐκ τοῦ Πνεύματος. 9 Ἀπεκρίθη ὁ Νικόδημος καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Πῶς δύνανται νὰ γείνωσι ταῦτα; 10 Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Σὺ εἶσαι ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἰσραήλ καὶ ταῦτα δὲν ἐξεύρεις; 11 Ἀληθῶς, ἀληθῶς σοὶ λέγω ὅτι ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἐξεύρομεν λαλοῦμεν καὶ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἴδομεν μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν δὲν δέχεσθε. 12 Ἐὰν τὰ ἐπίγεια σᾶς εἶπον καὶ δὲν πιστεύητε, πῶς, ἐὰν σᾶς εἴπω τὰ ἐπουράνια, θέλετε πιστεύσει; 13 Καὶ οὐδεὶς ἀνέβη εἰς τὸν οὐρανὸν εἰμή ὁ καταβὰς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. 14 Καὶ καθὼς ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτω πρέπει νὰ ὑψωθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, 15 διὰ νὰ μή ἀπολεσθῇ πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον. 16 Διότι τόσον ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε ἔδωκε τὸν Υἱὸν αὑτοῦ τὸν μονογενῆ, διὰ νὰ μή ἀπολεσθῇ πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον.

γ.  Α΄ Πέτρου 1/α:23 ἐπειδή ἀνεγεννήθητε οὐχὶ ἐκ φθαρτοῦ σπέρματος, ἀλλὰ ἀφθάρτου, διὰ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καὶ μένοντος εἰς τὸν αἰῶνα.